پیام دبیر اجرایی دومین همایش سالیانه‌ی انجمن علمی روان‌درمانی ایران
انسان موجودی اجتماعی است و روابط انسانی همواره تابعی از محیط پیرامون خود هستند. روان‌درمانی را هر گونه تعریف کنیم از این چهارچوب بیرون نخواهد بود. روی‌کردهای روان‌درمانی از زمان نخست پیدایش، زیر نفوذ جو فرهنگی و دگرگونی‌های اجتماعی زمانه بوده‌اند. تغییرات و تحولات این روش‌ها نیز همواره متأثر از تغییر و تحول در شرایط فرهنگی و جامعه بوده‌است.
فضای روان‌درمانی هر قدر خصوصی و محرمانه باشد، نمی‌تواند خود را از فضای فرهنگی و جامعه جدا نماید. روان‌درمانی در کوچک‌ترین مقیاس خود، شکل‌گیری یک جامعه‌ی دوتایی است؛ سازمان کوچکی که باید با فهم درست زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی اعضای خود فعالیت نماید. درک درست و دقیق باورها، تصورات، ارزش‌ها و فرصت‌های فرهنگی و اجتماعی حاکم بر درمانگر و درمان‌جو، جهت پیش‌بُرد اهداف روان‌درمانی ضروری است. از سوی دیگر، پیش‌بُرد علم و عمل روان‌درمانی نیز به فهم عمیق شرایط فرهنگی و اجتماعی نیاز دارد.
امیدواریم همایش امسال «انجمن علمی روان‌درمانی ایران» بتواند فرصتی برای درمانگران، پژوهشگران و سیاست‌گذاران عرصه‌ی روان‌درمانی باشد تا با تعاملی مستمر و رو به رشد بتوانند حداکثر خدمات باکیفیت را به جامعه ارایه نمایند.
