دکتر نورمحمد بخشانی؛ معرفی و خلاصه‌ی سخن‌رانی

معرفی

دکتر نورمحمد بخشانی فارغ‌التحصیل دکتری تخصصی روان‌شناسی بالینی از «دانشگاه علوم پزشکی ایران، انستیتو روان‌پزشکی تهران» است که از سال 1372 به عنوان عضو هیأت علمی در «دانشگاه علوم پزشکی زاهدان» شروع به کار کردند؛ و در حال حاضر با رتبه‌ی علمی استادی در گروه روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی این دانشگاه به ارایه‌ی خدمات آموزشی به دست‌یاران روان‌پزشکی و دانش‌جویان تحصیلات تکمیلی روان‌شناسی بالینی و نیز ارایه‌ی خدمات روان‌درمانی اشتغال دارند. خلاصه‌ی سوابق علمی و اجرایی او به شرح زیر است:

  • مدرس دروس روان‌شناسی، آسیب‌شناسی روانی، روان‌درمانی و متدولوژی
  • برگزاری کارگاه‌های آموزشی روش تحقیق، پیش‌گیری و درمان رفتارهای پرخطر و اعتیاد، درمان‌های شناختی‌ـ رفتاری
  • عضو بورد روان‌شناسی بالینی وزارت بهداشت
  • معاون آموزشی مرکز آموزشی‌ـ درمانی روان‌پزشکی زاهدان
  • رییس مرکز جامع روان‌پزشکی زاهدان
  • مدیر گروه روان‌پزشکی و روان‌‎شناسی بالینی دانشگاه
  • سردبیر «مجله‌ی بین‌المللی رفتارهای پرخطر و اعتیاد»
  • رییس «دانشکده‌ی علوم توان‌بخشی»
  • معاون تحقیقات و فناوری «دانشگاه علوم پزشکی زاهدان»

.

خلاصه‌ی سخن‌رانی

«درمان نافعال‌سازی سَبک»

درمان نافعال‌سازی سَبک (Mode Deactivation Therapy: MDT)، به عنوان یک درمان موج سوم رفتاری، ریشه در روی‌کرد درمان رفتاری و «نظریه‌‌ی سَبک‌های بک» دارد. در حقیقت، به دنبال شناخت نقص‌ها و محدودیت‌های نظریه‌ی شناختی و درمان‌های شناختی‌ـ رفتاری، به ویژه در درمان افراد دچار مشکلات پیچیده‌ی روان‌شناختی، این روشِ درمانی توسط جک ا. آپش شکل گرفت و توسعه پیدا کرد. آپش با تلفیق فنونی که مشابه دیدگاه لینهان در رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) هستند (اعتباربخشی، ‌‌شفاف‌سازی، ‌جهت‌دهی مجدد) با عناصری از درمان تعهد و پذیرش (ACT) و ذهن‌آگاهی (mindfulness)، درمان نافعال‌سازی سبک را به شکلی هوشمندانه معرفی کرده و توسعه داده است.

شواهد پژوهشی نشان می‌دهند که این درمان، به ویژه در افراد 14 تا 18 ساله، درمان کارآمد و مؤثری برای اختلال سلوک، اختلال نافرمانی‌ـ‌‌‌مقابله‌ای، مصرف مواد، صفات مرتبط با اختلالات شخصیت، پرخاشگری، بدرفتاری دوران کودکی و متجاوزان جنسی است. هم‌چنین، قابلیت کاربرد در درمان سرپایی و بستری را دارد. علاوه بر آن، مشارکت خانواده در این درمان موجب افزایش هم‌کاری و پی‌آمدهای درمانی می‌شود.